| شعر | |||
 |
در سرزمین من
مردم این دیار
با قلقلک میخندند وبا
پیاز میگریند
وفراموش میکنند
گیاه شناسانی راکه در فکر ساختار
ژنتیکی پیازاند
در مقام یک منجی
پیامبرانی که
خواهان انند
تا از سوء استفادهای پیاز
در برابر مصرف خوراکی ان بکاهند
و ارمغان بیاورند به سرزمین من
راز صا دقانه گریستن را
( حبیب قدرتی)
من به زودی میمیرم
در شبی نه چندان دورــ شاید چــله همین سال
درست در شــــــــب تولدم
وسال دیگرــ در مجلــس ختم و میلاد من
بیچاره همســـرم
او مجبور میشود
همــچو مریم
تقابل دو حــس شادی و اشک را تجربه کند
اه عیسی مسیــــــــح
این زن شوهـــرمرده را فراموش نکن
اخــــر
این مردمان ـــ عادت کرده اند
پاکدامن ترین زنان را
زنا کار به دنیـــــــــا معرفی میکنـــند
حبیــــب قد رتــی
با روشی بهینه
در زمان کمبود وقحطسالی
میتوانید
مازاد بر مصرف خود را
به گرسنگان ببخشید
این شیوه امام اول ماست
وهمچون فضا نوردان
اب را از(شاش) تهیه کرده و
از بازیافت زباله ها تغذیه کنید
کسی چه میداند
شاید علی پیش از ما
به شیوه ای متفاوت به علم بازیافت
دسترسی داشت و
گرسنگان راسیر میکرد
حبیب قدرتی
با این همه درد ورنج
اینده بشر به کجا خواهد انجامید
سکته خود از عواقب همین علت است
روزگاری
مردمان داد میزدند و میگفتند:
غمهای بزرگ دلهای بزرگی را میطلبد
خوشا به حال انانی که
پیوند قلب .....
یا بهتر بگویم دلهای شیشه ای دارند
شاید لازم باشد
همه به این کار دست زنند
و تجربه کنند
درد شکستن قلب یک انسان را
|
2691:کل بازدید |
|
|
9:بازدید امروز |
|
|
0:بازدید دیروز |
|
|
درباره خودم
| |
حبیب قدرتی
حرفی نیست جز دوری دوستان | |
|
حضور و غیاب
| |
|
لوگوی خودم
| |
|
| |
اشتراک | |
